|
|
||
|
CODZIENNY CUD Przeżycia Eucharystyczne – wybór Tytu ł oryginału„Het Dagelijks Wonder”, Amsterdam 1999 Przekład Maria T. Kuzemko Witold Wojciechowski Wydanie 1 © Copyright 2002 by Stichting Vrouwe van alle Volkeren © Copyright 2002 for the Polish edition by Witold Wojciechowski Wszelkie prawa zastrzeżone Fundacja Pani Wszystkich Narodów Stichting Vrouwe van alle Volkeren Diepenbrockstraat 3 NL–1077 VX Amsterdam W wersji książkowej do nabycia w wydawnictwie Druk-Allegro. . Spis treści Wprowadzenie Przeżycia Eucharystyczne 1958-1961 Dający życie – Ja Jestem Wodą żywą – Ja Jestem żywą Manną – Ja Jestem żywym Chrystusem Chciałam przynieść poważne i radosne orędzie Przeżycia Eucharystyczne 1961-1970 Prorocze orędzie – Sobór – Rue du Bac – Chciałam przynieść poważne i radosne orędzie Przeżycia Eucharystyczne 1970-1972 Ja Jestem z wami – Jan – Niebiański Ogród – Niebiańska Róża – Duch zwycięży Bądźcie wierni, a Duch wam pomoże Przeżycia Eucharystyczne 1972-1978 Przez Matkę przychodzi życie – Zjednoczcie się narody – Została posłana, aby uratować świat. – Boża Tajemnica – światło – Smok i Pani – Narody ziemi, radujcie się! – Uświęcone Miejsce – Niebiańskie światło schodzi na was – Przepowiednia śmierci papieża Pawła VI Przeżycia Eucharystyczne 1978-1984 Czasy się zmienią – Papież Jan Paweł II i ostatni dogmat – Wprowadź chwalebną Panią do twoich Kościołów – Zamach na papieża Jana Pawła II – żegnaj, do zobaczenia w wieczności. – Co się zdarzy? – Epoka Pani Wszystkich Narodów jako Współodkupicielki nadchodzi. Wprowadzenie 25 marca 1345 r. w Amsterdamie miało miejsce wydarzenie, które zostało nazwane „Amsterdamskim Mirakel” (Cudem). Oto jego przebieg: W jednym z domów przy ulicy Kalverstraat leżał śmiertelnie chory mężczyzna. Otrzymał ostatnie sakramenty, ale zwymiotował świętą Hostię. Kobieta, która się nim opiekowała, wrzuciła plwociny do ognia. Gdy następnego ranka rozpaliła ponownie ogień, zobaczyła Hostię, unoszącą się nad płomieniami. Zawinęła ją w kawałeczek płótna, włożyła do skrzynki i posłała po księdza. Ksiądz wziął Hostię i zaniósł do kościoła św. Mikołaja – dzisiejszy Stary Kościół. Następnego dnia, ku zdziwieniu wszystkich, Hostia znalazła się ponownie w skrzynce. Gdy powtórzyło się to wszystko jeszcze dwa razy, zrozumiano, że Bóg nie chce, aby wiadomość o Cudzie utrzymywać nadal w tajemnicy. Przeniesiono zatem Najświętsze Ciało Jezusa ponownie do kościoła, ale tym razem już w uroczystej procesji.
Po zbadaniu wydarzeń, biskup Utrechtu ogłosił już w 1346 r. ich nadprzyrodzony charakter i zezwolił na publiczne czczenie „Amsterdamskiego Cudu”. Sam Amsterdam zaś ogłosił miejscem pielgrzymkowym. W taki to sposób zrodziło się kościelne lokalne święto Najświętszego Sakramentu, które przyciągało rokrocznie do Amsterdamu wielką rzeszę pielgrzymów. Wśród nich znalazł się także cesarz Austrii Maximilian, który w podziękowaniu za swoje cudowne uzdrowienie zezwolił miastu Amsterdam na umieszczenie w swoim herbie cesarskiej korony. Z racji tego, że w czasach reformacji organizowanie procesji, zwanej „Procesją Mirakel”, zostało przez ówczesne władze miasta ostro zabronione, zrodziła się z czasem tradycja czczenia Najświętszego Sakramentu w formie tzw. „Cichego Pochodu”. Przetrwała ona do dzisiaj. Każdego roku tysiące pielgrzymów podąża w ciszy i na modlitwie historycznym szlakiem tamtej procesji. Szczególnym miejscem, w którym „Amsterdamski Cud” jest jeszcze wciąż upamiętniany, jest kościół w Begijnhof. ► Z ostatniej chwli: W niedzielę 13 czerwca 2004 roku miał miejsce w Amsterdamie znowu swego rodzaju „Eucharystyczny Cud”. Otóż po raz pierwszy od 1578 roku ulicami miasta przeciągnęła ponownie Procesja Eucharystyczna w której wzięło udział ponad 1000 wiernych z biskupem Haarlemu-Amsterdamu JE Jozefem Maria Punt na czele ►. Procesja ta została zorganizowana z inicjatywy jednej z Amsterdamskich parafii, której kościół pod wezwaniem Naszej Kochanej Pani obchodził 150-lecie swojego istnienia. Jak pisała lokalna prasa katolicka, procesja ta nie była jakąś „prowokacją” czy „znakiem triumfu”, ale kontynuacją eucharystycznej tradycji, zapoczątkowanej w 1345 roku „Amsterdamskim Mirakel”. Hasło procesji brzmiało: „Amsterdam miastem Eucharystii”.Dokładnie 600 lat po „Amsterdamskim Cudzie” rozpoczęły się w Amsterdamie objawienia Maryjne, znane w świecie jako Objawienia Pani Wszystkich Narodów. ścisły związek między „Amsterdamskim Cudem”, a objawieniem się Pani Wszystkich Narodów uwidocznił się bardzo wyraźnie już w drugim Jej Orędziu, 21 kwietnia 1945 r. Widząca zobaczyła przed sobą przechodzącą procesję, o której Pani powiedziała: „To jest procesja Mirakel w Amsterdamie”. W jednym z późniejszych Orędzi Pani mówi: „Amsterdam wybrałam jako miejsce Pani Wszystkich Narodów. To jest także miejsce Sakramentu. Zrozum to wszystko dobrze” (20.03.1953).. W swoim ostatnim Orędziu Pani mówi: „W pełni ciszy przyszłam. W pełni ciszy powrócę do Tego, Który mnie posłał. Nie rozpaczaj. Nie pozostawię was sierotami. ON, Pocieszyciel i Pomocnik przyjdzie” (31.05.1958). Tego pocieszenia i pomocy widząca mogła doświadczyć w bardzo szczególny sposób, poprzez szereg doświadczeń i doznań mających ścisły związek z Eucharystią, i dlatego też nazwanych „Przeżyciami Eucharystycznymi”. Rozpoczęły się one w 1958 r. i trwały aż do lat 80-tych. Słowa, które przy tym zostały wypowiedziane, widząca nie słyszała „z zewnątrz”, jak to miało miejsce w przypadku Orędzi, ale „wewnętrznie”. Podobnie odbierane były przez nią obrazy, które widziała w swoich wizjach. Jednak zarówno słowa, jak i obrazy – podobnie jak w przypadku Orędzi – odbierane były przez nią jako absolutnie rzeczywiste. Przy tym należy także zauważyć, że słowa, które Ida w trakcie tych przeżyć słyszała, nie były przez nią, tak jak w przypadku Orędzi, powtarzane. Widząca spisywała je później sama, przy czym było to tak, jakby te słowa – podczas ich spisywania – na nowo w sobie słyszała. Niniejsza praca, zawierająca wybrane Przeżycia Eucharystyczne, stanowi próbę przedstawienia bogactwa tych szczególnych doświadczeń i wizji. Krótkie wprowadzenie ma na celu dać czytelnikowi lepszy wgląd i zrozumienie pewnych obrazów, w szczególności w powiązaniu z „Orędziami Pani Wszystkich Narodów”, które wspólnie z „Przeżyciami Eucharystycznymi” stanowią jedną nierozerwalną całość. Możemy usłyszeć w nich samego Pana i Panią. Są to słowa, które nas upominają i ostrzegają, ale także słowa pełne otuchy i pocieszenia. Pozwalają nam one zobaczyć i odczuć niebiańską iskierkę Boskiej Rzeczywistości i ostateczne zwycięstwo światła nad Ciemnością. Są największą obietnicą na przyszłość. Amsterdam, 20 sierpnia 1999 r.
|
