I. Obrzędy Wstępne

„W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” rozpoczynamy świętą Liturgię.

„W imię” – to znaczy, że my z woli, z rozporządzenia kogoś jesteśmy tutaj i czynimy to, co ten ktoś od nas chce. Stoimy więc w imieniu Boga w Trójcy Jedynego przed Jego ołtarzem. Tak więc otacza mnie cała moc, władza i wspaniałość Boga, umacnia mnie w tym, co  rozpoczynam. Cała ta moc Boża może się w nas rozwinąć na podstawie daru Bożego – wolnej woli, jeśli świadomie otworzymy się na Boga i nabożnie uczynimy znak krzyża św., wypowiadając przy tym święte, pełne mocy słowa „W imię Ojca...”

Tych wypowiadanych słów i naszego przeżegnania się – łączących nas z Bogiem, szatan nie może znieść On nie jest w stanie oprzeć się promieniującej mocy znaku krzyża św. i wypowiadanym słowom. One zmuszają go do ucieczki – podczas gdy obojętność człowieka przy czynieniu znaku krzyża św. sprawia mu przyjemność i go nie odpędza. Przez pobożne czynienie znaku krzyża św. zaskarbia sobie Boże dziecko błogosławieństwo Ojca i doświadcza opieki naszej Niebieskiej Matki.

Dlatego chcemy rozpocząć tę świętą Ofiarę w pełni świadomie, w wielkim skupieniu i Bożej bojaźni: „W imię Ojca i Syna i Ducha świętego”.  ►