„Oni rozproszyli Moje owce!

(„Orędzia Pani Wszystkich Narodów”, 29 lipca 1945 r.)

Z najwyższą czcią dla Eucharystii

Zakończenie ubiegłego tygodnia w agencjach informacyjnych i prasie przyniosło wiadomość o rzekomej liberalizacji przepisów liturgicznych w Kościele. Informowano, że w czasie odbywających się w dniach 21-22 października obrad Episkopat Polski przyjął instrukcję nt. udziału i postaw wiernych w czasie Mszy Świętej.

W tym dokumencie miały być zapisane m.in. zmiany przepisów dotyczących sposobu udzielania Komunii Świętej i wprowadzenie w Polsce Komunii Świętej "na rękę". Informowano, że te regulacje mają zacząć obowiązywać najprawdopodobniej od I niedzieli Adwentu (28 listopada). Do tych publikacji - jak już o tym pisaliśmy - odniósł się już w piątek, drugiego dnia obrad Konferencji Episkopatu Polski, jej rzecznik ks. Józef Kloch. Nawiązując w czasie konferencji prasowej do ogłoszonych przez media informacji o przyjmowaniu Komunii Świętej "na rękę", rzecznik Episkopatu przypomniał treść dokumentu II Polskiego Synodu Plenarnego (1991-1999), który stwierdza, że "Synod Plenarny potwierdza i wyraża szacunek dla zwyczaju przyjmowania Komunii św. 'do ust' w postawie zarówno klęczącej, jak i stojącej, nie wykluczając jednak innych form przyjmowania Komunii św., z zachowaniem najwyższej czci dla Eucharystii" (nr 92). - Nie jest prawdą, że od 28 listopada obydwie formy będą równorzędne - podkreślił ks. Józef Kloch. Wyjaśnił, że zwrot "innych form" dotyczy ułatwienia pełnego uczestnictwa w Eucharystii katolikom z krajów, w których istnieje tradycja przyjmowania Komunii Świętej "na rękę", a którzy uczestnicząc we Mszy św. w Polsce, pragną przystąpić do Komunii Świętej. W dniu 25 października br. Biuro Prasowe wydało "Wyjaśnienie", które informuje o pracach nad dokumentem Episkopatu nt. uczestnictwa we Mszy św. oraz postawach i funkcjach liturgicznych. Ponownie przypomniano w nim obowiązujące nauczanie II Polskiego Synodu Plenarnego o przyjmowaniu Komunii Świętej. Niżej drukujemy pełną treść "Wyjaśnienia".
SJ

Wyjaśnienie

Stolica Apostolska opublikowała nowe "Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego" (OWMR); zawiera ono 399 punktów odnoszących się do sprawowania Mszy św. Polskie tłumaczenie zatwierdzone przez watykańską Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ukazało się drukiem na początku 2004 roku. W związku z tym zaistniała potrzeba zmodyfikowania wskazań Episkopatu Polski z 1987 roku, dotyczących udziału i postaw wiernych we Mszy św.

1. Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przygotowała propozycję dokumentu zatytułowanego "Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania OWMR". Tekst ten w dniu 21 października br. był przedmiotem dyskusji na 329. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski. Zgłoszono szereg uwag, którymi zajęła się obecnie ww. Komisja. Ostateczny tekst "Wskazań" jest aktualnie redagowany.

2. Dokument składa się z dwóch części; pierwsza mówi o uczestnictwie w Najświętszej Eucharystii, a druga o postawach uczestników i spełnianych przez nich funkcjach liturgicznych.

3. Jeden z czterdziestu punktów "Wskazań" mówi o przyjmowaniu Komunii św. Przypomina się w nim nauczanie II Polskiego Synodu Plenarnego, który mówił, że "potwierdza i wyraża szacunek dla zwyczaju przyjmowania Komunii św. 'do ust' w postawie zarówno klęczącej, jak i stojącej, nie wykluczając jednak innych form przyjmowania Komunii św., z zachowaniem najwyższej czci dla Eucharystii" (Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II, nr 92). Przepisy te zostały przyjęte w 1999 roku i po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską wprowadzone w życie 28 lutego 2001 r.

Po zakończeniu redagowania "Wskazań" zostaną one w całości opublikowane i podane do wiadomości wiernych oraz ogłoszona zostanie data wprowadzenia ich w życie.

ks. bp Stefan Cichy, przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
ks. Józef Kloch, rzecznik Episkopatu Polski

Warszawa, 25.10.2004 r.

Nasz Dziennik, Środa, 27 października 2004, Nr 253 (2052)

      Warszawa: komunia św. na rękę

JE Józef Kardynał Glemp zezwolił na udzielanie komunii św. na rękę.

Oto pełna treść listu Ks. Prymasa

Józef Kardynał Glemp
Prymas Polski
NIECH CHRYSTUS ROŚNIE W NAS

List pasterski na Wielki Post
Warszawa, 30 stycznia 2005 r.

Bracia i Siostry!     

1. Komunia święta źródłem naszego uświęcenia

     Ojciec święty  Jan Paweł II  skierował  do Kościoła List apostolski, zatytułowany "Zostań z nami, Panie", w którym gorąco zachęca, duszpasterzy i wiernych, do oddawania jeszcze większej czci Chrystusowi obecnemu w Eucharystii. Każda Msza święta jest naszym dziękczynieniem Bogu za dar Chrystusa, obecnego w świecie pod postacią chleba i wina. Szczególnie niedziela jest tym dniem tygodnia, który należy do Pana, a który ma być dla ludzi radosnym odpoczynkiem i czasem modlitwy. Zachęta papieska odnosi się tym bardziej do niedziel Wielkiego Postu. Ewangelie czytane podczas tych niedziel dobitnie podkreślają program duchowej odnowy na drodze do zbawienia. Zmaganie się Chrystusa z szatanem po czterdziestu dniach postu czy przemienienie dokonane na górze Tabor (o czym będzie w Ewangelii drugiej niedzieli Wielkiego Postu) ukazują Chrystusa przygotowującego się do rozprawy z szatanem, co dokona się w ofierze złożonej na ołtarzu krzyża.

Jako katolicy najpiękniej czcimy Chrystusa, gdy w każdą niedzielę udajemy się na Mszę świętą, podczas której spożywamy Chleb Eucharystyczny - Ciało Chrystusa. Aby przyjąć Eucharystię, czyli Komunię świętą, musimy mieć serce czyste i być w zgodzie z porządkiem prawnym Kościoła. Najczęstszym zakłóceniem tego porządku bywają uchybienia względem sakramentu małżeństwa, co stanowi najtrudniejszą barierę w przystępowaniu do Komunii świętej.

Co to znaczy: "mieć serce czyste"? Oznacza to: nie mieć grzechu ciężkiego, a więc być w "stanie łaski uświęcającej". Osądzenie, czy jestem w "stanie łaski" zależy od własnego sumienia. Często jednak sumienie jest źle uformowane i nie wskazuje dość wyraźnie grzechu ciężkiego. Są wierni, którzy bez powodu kilkakrotnie opuszczają niedzielną Mszę świętą, a przy kolejnym przyjściu do kościoła przystępują do Eucharystii bez spowiedzi. Pod wpływem mody lub złego obyczaju ("bo większość tak robi") sumienie bywa tak podziurawione, że przechodzą przez nie - jakby niezauważone - takie grzechy jak korupcja lub złe kierowanie swoją seksualnością. Nie można wtedy mówić o czystym sercu.

Sprawa jest trudniejsza, gdy katolik żyje w małżeństwie niesakramentalnym, a małżeństwa kościelnego ze względu na przeszkody kanoniczne zawrzeć nie może. Jest to dramat dla głęboko wierzących, a sytuacja kłopotliwa dla spowiednika. Tak samo nie mogą przystępować do Komunii świętej ludzie żyjący w tak zwanych "związkach partnerskich". Aby wejść w przyjaźń z Chrystusem przez Eucharystię, trzeba wpierw uporządkować swoje życie w społeczności wierzących. Naturalnie, dla tych, co nie mogą zawrzeć małżeństwa sakramentalnego, pozostaje otwarta droga adoracji, a akt pragnienia Komunii świętej także prowadzi do wzrostu miłości Boga.
    
2. Eucharystia uświęca społeczność wierzących

Idąc za poleceniem Ojca świętego, pragniemy jak najlepiej poznać Sakrament Eucharystii, który - będąc "wielką tajemnicą wiary" - ukierunkowany jest na miłość. Czy jest możliwe, aby w sposób łatwy przybliżyć sobie zamiary Boga, który posyła swojego Syna - jako Baranka Paschalnego - na śmierć krzyżową? Stajemy tu przed niezgłębioną tajemnicą wiary i miłości.

Eucharystię pojmujemy w trzech wymiarach. Najpierw jako UCZTĘ, która jedyny raz dokonała się w Wieczerniku. Msza święta jest właśnie tą ucztą, podczas której Jezus rozdaje apostołom swoje Ciało. "Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy". Ta jedyna ofiara staje się obecna w każdym czasie i w każdym miejscu, gdy odprawiającym jest kapłan.

Obecność Chrystusa w Chlebie Eucharystycznym jest realna, choć wygląd chleba, tak jak i wina, się nie zmienia. Stąd też po Mszy świętej w Chlebie Eucharystycznym dalej trwa Chrystus. Tu znajdujemy drugi wymiar Eucharystii - ADORACJĘ. "Obecność Chrystusa w tabernakulum winna stanowić jakby biegun przyciągania dla coraz większej liczby dusz w Nim zakochanych", pisze Ojciec święty ("Mane nobiscum Domine" 17). Adoracja Najświętszego Sakramentu nie powinna być osłabiona lub zaniechana ze względu na bezpieczeństwo świątyń. Należy w parafiach, rektoratach, a nade wszystko w kaplicach osób konsekrowanych, tak zadysponować czasem, aby Chrystus mógł być adorowany i kontemplowany.

Po tych dwóch wymiarach Eucharystii - uczty i adoracji - następuje trzeci, najtrudniejszy: BUDOWANIE KOŚCIOŁA DUCHOWEGO, Mistycznego Ciała Chrystusa. Kościół jest wspólnotą na sposób organizmu, gdzie poszczególne komórki wspomagają się. Najwyraźniej to widać w wymiarze charytatywnym, ale nie jedynie. Żywy organizm Chrystusa to parafia, diecezja lub inne wspólnoty, w których przepływa zdrój łaski. Bardzo stosownym czasem do budowania Kościoła duchowego na ziemi są spotkania wiernych po Mszy świętej. Szczęśliwe te parafie, które dysponują salami lub pomieszczeniami, gdzie wierni mogą się spotkać i mówić w klimacie wiary o potrzebach społecznych! Mogą to być spotkania ogólnoparafialne lub poszczególnych zespołów parafialnych. Takie spotkania służą do przeniesienia miłości Chrystusa z liturgii na miłość bliźniego w spotkaniu braterskim przy kościele, aby nazajutrz - z ciepłem tej samej miłości - wejść do środowisk zwyczajnej pracy i nauki.
    
3. Sposoby przyjmowania Komunii świętej

Komunię świętą możemy przyjmować klęcząc lub stojąc, w zależności od woli przyjmującego. Wierni mogą stać w szeregu, i wtedy szafarz podchodzi do każdego, albo ustawić się procesyjnie, i wtedy wierni podchodzą do stojącego kapłana. Przyjmowanie Komunii świętej powinno odbywać się w sposób nabożny, godny i spokojny. Cześć dla Eucharystii kształtuje się we wnętrzu człowieka, ale ważna jest także postawa zewnętrzna. Wierny może z wielkim szacunkiem przyjąć Komunię stojąc, a potem uklęknąć na dziękczynienie. Najbardziej odpowiedni jest szyk procesyjny, gdy wierni pojedynczo podchodzą do szafarza. Symbolizuje to wymiar życia codziennego, z którego chcemy wejść w skupieniu na drogę do Chrystusa. W odpowiednim momencie tej procesji możemy przyklęknąć lub pokłonić się.

Niekiedy pojawiają się pytania o przyjmowanie Komunii świętej "na rękę". Kościół - jako stróż Eucharystii - zezwala dziś w pewnych okolicznościach przyjąć Chleb Eucharystyczny na rękę i samemu podać sobie do spożycia. Zakłada to wielką dojrzałość religijną przyjmującego i świadomość, że Chrystus w swej dobroci zawierza nam Siebie. W Kościołach na Zachodzie lub w Afryce ta forma przyjmowania Komunii świętej jest rozpowszechniona i tamtejsi wierni przybywając do nas także wyciągają rękę po Eucharystię. Przyjęcie tego sposobu przyjmowania Komunii świętej zależy od biskupa w każdej diecezji. Ja, po rozważeniu tego zagadnienia, zezwalam na to, by kapłani i szafarze, poczynając od Wielkiego Czwartku, mogli kłaść świętą Hostię na rękę wiernego, o ile spełnia on warunki. Warunkami tymi są: po pierwsze, dojrzałość duchowa, której wyznacznikiem jest przyjęcie Sakramentu Bierzmowania; po drugie, nauczenie się właściwego ułożenia rąk (lewa dłoń, podtrzymywana przez prawą, ma być tak wyciągnięta, aby tworzyła jakby patenę lub rodzaj żłóbka, na którym mogłaby być położona Komunia święta. Następnie prawą ręką wierny bierze złożone na lewej dłoni Ciało Pana i wkłada do swych ust niezwłocznie, w obecności kapłana. Ta chwila trzymania Pana Jezusa w własnych dłoniach jest momentem osobistej adoracji); po trzecie, tylko ten powinien decydować się na takie przyjmowanie Eucharystii, kto bardzo kocha Pana Jezusa.

Siostry i Bracia! Niech Wielki Post w Roku Eucharystii będzie dla Was okazją do osiągnięcia czystości serca i ukochania Chrystusa, naszego Zbawiciela, aby On rósł w naszych wspólnotach.

Z serca Wam błogosławię. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

(gazeta.pl/KAI)

09.03.2005 - Komunikat z 331. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski

W dniach 8-9 marca 2005 r. w Warszawie obradowali biskupi polscy wraz z Księdzem Prymasem na 331. zebraniu plenarnym. W obecności Nuncjusza Apostolskiego pracami kierował ks. abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu. W obradach wzięli także udział przedstawiciele następujących Episkopatów Europy: Chorwacji, Francji, Hiszpanii, Litwy, Mołdawii, Rumunii, Słowacji,
Węgier, Włoch.

1. Pasterze Kościoła razem z całym narodem łączą się z Ojcem Świętym, który cierpi na oczach całego świata. Wystosowali również list do Jana Pawła II zapewniając o modlitwie i przekazując życzenia powrotu do zdrowia. Jednocześnie biskupi proszą wiernych, aby nie ustawali w modlitwie w intencjach Ojca Świętego, podobnie jak to było w czasach apostolskich, gdy Kościół modlił się nieustannie za Piotra Apostoła (por. Dz 12, 5).

2. Wiodącym tematem pierwszego dnia obrad było zagadnienie stałej formacji kapłanów. Wdzięczni Bogu za liczne powołania do służby w Kościele, biskupi starali się rozeznać aktualny stan i sytuację polskiego duchowieństwa. W wielu wypowiedziach pojawiały się słowa wdzięczności pod adresem naszych księży, którzy swoją gorliwą posługą kształtują oblicze Kościoła katolickiego w Polsce. Wzorem dla nich są po dziś dzień np. kapłani-męczennicy z czasów II wojny światowej. Będą oni wspominani na dziękczynnych uroczystościach w Kaliszu 29 kwietnia br. w 60. rocznicę wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Dachau. Księża biskupi podkreślali także konieczność stałej, pogłębionej i wszechstronnej formacji duchownych, którzy każdego dnia muszą odpowiadać na wyzwania, jakie niesie współczesny świat. Te refleksje zostały wzbogacone obszernymi wypowiedziami obecnych na obradach przedstawicieli Episkopatów Europy.

3. Biskupi omówili przebieg Roku Eucharystii w Polsce. Jego najważniejszym wydarzeniem będzie krajowy Kongres Eucharystyczny, który odbędzie się w Warszawie w dniach 18-19 czerwca br. Do udziału w Kongresie są zaproszeni przedstawiciele wszystkich polskich diecezji oraz Polonii.

4. Pochylając się nad programem duszpasterskim Kościoła w Polsce na rok bieżący, biskupi zwracają szczególną uwagę na peregrynację rzymskiego obrazu Matki Bożej Stolicy Mądrości, który od grudnia 2004 r. nawiedza wszystkie ośrodki akademickie naszego kraju. Peregrynacja ta wchodzi także w zakres przygotowań do Światowego Dnia Młodzieży. Odbędzie się on pod przewodnictwem Ojca Świętego w połowie sierpnia br. w Kolonii. Biskupi polscy już teraz zapraszają polską młodzież do udziału w tym ważnym wydarzeniu.

5. Episkopat Polski wyraża nadzieję, że Rok Eucharystii wzmocni wiarę i cześć do Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Biskupi z miłością przypominają, że tylko do pasterzy Kościoła należy wdrażanie szczegółowych norm dotyczących sprawowania Eucharystii. Biskupi zgromadzeni na zebraniu plenarnym jednogłośnie przyjęli, że w Polsce Komunii św. udziela się przez podanie Hostii wprost do ust. Jeżeli jednak ktoś poprosi, gestem wyciągniętej dłoni, o Komunię św. na rękę, należy mu Jej w taki sposób udzielić.

6. Biskupi ogłosili normy dotyczące występowania duchownych i osób zakonnych w programach radiowych i telewizyjnych. Normy te zostały zatwierdzone dekretem Stolicy Apostolskiej z dnia 7 stycznia br.

7. Pasterze Kościoła z wielkim zatroskaniem patrzą na aktualną sytuację naszego Kraju. Z uznaniem przyjmują odważne i słuszne dążenia do ukazania prawdziwych dziejów Polski a zwłaszcza historii II wojny światowej i jej następstw dla naszego narodu. Smutkiem napawa brak odpowiedzialności elit gospodarczych i politycznych za wspólne dobro Polaków. W dalszym ciągu trwa proces ubożenia wielu środowisk i ogromne bezrobocie. Wielki kryzys przeżywa służba zdrowia. Niepokoi stan wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Biskupi przypominają o realnych wartościach, których respektowanie jest przejawem autentycznego humanizmu i patriotyzmu. Wartością podstawową jest życie. W związku z tym Konferencja Episkopatu wyraża uznanie, za to że polski parlament miał odwagę opowiedzieć się po stronie życia nienarodzonych. Jednocześnie biskupi wyrażają nadzieję, że zostanie również odrzucony nieludzki zamysł legalizacji eutanazji. Niezbywalną wartością jest również rodzina. Wobec fali fikcyjnych rozwodów Episkopat raz jeszcze apeluje o przyspieszenie nowelizacji ustawy o świadczeniach rodzinnych w taki sposób, aby rzeczywiście służyły one dobru każdej rodziny. Należy się spodziewać, że także projekt ustawy o związkach homoseksualnych nie znajdzie uznania w oczach polskich parlamentarzystów.

8. W miesiącu maju a zwłaszcza w uroczystość Królowej Polski będziemy modlili się gorąco za naszą Ojczyznę. Z tą uroczystością łączymy prośby do Opatrzności Bożej o wybudowanie w Warszawie przyrzeczonej 200 lat temu świątyni. Wznoszony kościół jest nie tylko wypełnieniem wotum z końca XVIII wieku, ale także znakiem wchodzenia wspólnoty narodowej w odpowiedzialną przyszłość ludów Europy. Taca zbierana w niedzielę 1 maja br. w kościołach całej Polski będzie przeznaczona na budowę świątyni-wotum w stolicy. Natomiast w niedzielę 8 maja w uroczystość św. Stanisława, biskupa krakowskiego, kiedy przypadnie także 60. rocznica zakończenia II wojny światowej, będziemy wypraszać u Boga łaskę pokoju wewnętrznego i zewnętrznego dla naszej Ojczyzny.

9. Przeżywamy Wielki Post. W kościołach całej Polski trwają rekolekcje i dni skupienia; odprawiane są nabożeństwa pokutne, drogi krzyżowe i Gorzkie Żale. Cenimy trud naszych duszpasterzy oraz postawę wiernych, spragnionych Słowa Bożego i łaski sakramentów. Na te dni nawrócenia, jak i na radosne Święta Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa, Biskupi zgromadzeni na zebraniu plenarnym w Warszawie udzielają Ojczyźnie pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi polscy zgromadzeni na 331. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 9 marca 2005 r.

.

.

.

.

.

.